Czerwiec 2015 / Nashville

Kilkadziesiąt fotografii wysypało się z pożółkłej koperty wprost na drewniany parkiet. Westchnęłam cicho pod nosem i przyklękłam, aby je pozbierać. Nienawidziłam przeprowadzek, a było ich w moim życiu sporo. Talerze zachowują się wtedy jak latające spodki i wylatują mi z rąk, zamek w drzwiach robi mi na złość i się zacina, spłuczka w toalecie postanawia się zbuntować i przestaje działać. Czasem mam wrażenie, że siła wyższa próbuje mnie zatrzymać w jednym miejscu. Dobre duchy zamieszkujące zakamarki domu jednoczą siły i chcą uchronić mnie przed kolejnym wpakowaniem się w kłopoty. Niestety ukręciłam na siebie bat jeszcze w czasach szkoły średniej, do dziś dostaję nim mocno po tyłku. A wszystko to za sprawą jednej osoby. W połączeniu z młodzieńczą głupotą dało to fatalny rezultat.

Kolejny raz przed nim uciekam. Chryste, nie jestem w stanie zliczyć, ile już razy znikałam z jego życia, by po dłuższym bądź krótszym okresie rozłąki znów znaleźć się w jego silnych ramionach. Doskonale pamiętam czasy, kiedy to moje ramiona były tymi silniejszymi, które tuliły jego wyniszczone ciało, kiedy wpółżywy docierał pod moje drzwi. Wielokrotnie próbowałam odciąć się od wspomnień, zasunąć żelazną kurtynę, zapomnieć o tych dobrych jak i złych spędzonych razem i oddzielnie chwilach. Nie potrafię. Nie da się.

Podniosłam zdjęcie, które upadło najbliżej moich kolan. Roześmiany chłopak z butelką piwa w dłoni wyciąga z moich ust papierosa, którym się ze mną podzielił. Mój pierwszy papieros w życiu, wypalony we dwoje. Odwróciłam fotografię. Sierpień 1982 / Los Angeles. Ponownie spojrzałam na tę radosną twarz. Niewiele się zmienił. Nieco dłuższe, trochę przerzedzone, ale wciąż rude włosy otulają jego twarz, na której czas namalował liczne zmarszczki. I ten zarost. Kiedy wczoraj wpadłam do jego studio, w którym pracuje nad nowym albumem, aby pożegnać się krótko, bez zbędnych słów, znów musiałam go za niego zganić i zażartować, że zostawię mu swój depilator. Uśmiechnął się. Dokładnie tak, jak na tym zdjęciu. I powiedział, że jeszcze się spotkamy, bo życie niezmiennie od lat pcha nas ku sobie.